Koçera min

Koçera min






Koçera min
Bê te şev melûlin,stêr raketîne.
Bê te rok xemgîne,ax ji hesreta tîjkan dinale ,
Kirasê xwe diqetîne!
Bê te , ev çav nema bi hibra xwe evînê neqiş dikin .
Tu li kûyî
Li kû mayî hey destpêka navê min ?
Îske îska hestên min
Hawara xwe digihînin keziyên te yê mina her du çeman û tebata xwe, di sing û berên te yê berfînî de tînin.
Erê ,
Ev aşopên minin yê ku
Te di nava xwe de ava dikin
Û ber bi dilîstana dilê te ve dihrikin.
Koçerê!
Min bêriya te kiriye,
Bêriya bêhna te kiriye,
Bêriya nanê te yê tenûre kiriye,
Bêriya meşa te ya li zozanan kirye,
Ku çawa kulilîkên sorî li ber gavên te serxweş dibûn!
Û ez li ber caniya te dihatim nimêja eşqa te.
Ev ezim……
Ji evîna te bûme dînê zimanê xelkê.
Li te digerim
Li vî bajarî, li van kolanan
Bîrhatinên me yê li zozanan belav dikim.
Ezê her bibêjim koçera min , koçera min , koçera min!
Were .
Vegere,
Xwe bibîne,
Min bibîne.
Dergûşa xewnên me careke din bihjîne.
Careke din
Wê bejna levhatî
Bi kiras û xiftanê dayîka min bixemlîne
Û di tenûre dilê min de
Nanê buhara welatê min bipejîne .
Dem dice,
Jiyan teng dibe,
Êş paytextên xwe ava dikin.
Rondik pir dibin , artêşên xwe rêz dikin .
Awir û kenên ne wek me
Di giyanên me de alê xwe diçkînin
Û em xwe jibîr dikin , nema xwe nas dikin .
Were ,
Vegere ,
Xwe bibîne ,
Min bibîne ,
Koçera min .