EVÎNEKE NEJBÎRKIRÎ

EVÎNEKE NEJBÎRKIRÎ





Nexeme tu li wî bajarî bi meya kenek ji xwe dûr
û dilê xwe bi rondikên hesreta şevek din ji rêzepeyvên min dişo.
Dizanim peyva" ez ne biçûkim",
Dizanim peyva"ez ne nû gihama" di şevên te de dubare dibin…
Lê dilê te
Hişê te
Hestên te di xweziya ew şev vegerin de xwe dixwe, bê tebate, bê arame…
û nalînên te yê hevdîtnan di mzela te ya biçûk de dengvedane.
Ka li pirtûkxane xwe binêr
Ka li pirtûkên pencerevekirî binêr û di hevokan de here wê despêkê
Ka li rûniştgeha xwe binêr
Ka li çaya xwe ya reng xwînkîfroşkî binêr…hemû bûne wêneyên evîna me.
Her wêneyek bûye nalîneke te
Her wêneyek bûye gaziyek ji maçên hezkirina me,
her wêneyek bûye starnên şevên me.


Nexeme tu bê dengî
Ew bê dengiya te di xewnên te de dengvedana dilê min e
Baş dizanim
Tu bi wan peyvên min
Pora xwe şeh dike
Rûkê xwe dişo û dubare di nava peyvên min de diçê welatê min ê gulgulî.
Tê bîra te dema lêvên te gazî lêvên min dikirin û memikên te di awirçavê min de nameyên agirînî dinvîsandin?..
Û dem derbas dibû…û ez li hêviya te
Tu li hêviya min da ku peyvên me hev hembêz bikin, bi hev şabibin.
Erê cana can,
Ne Qamişlo û ne Dêrik jibîr dibin û ne jî,
Evîna min û te jibîr dibe.