Janên min

Janên min



Li wê şahiyê
Dema stêr bi pora te dileyîstin
û kirasê te yê tenik
Awir di nava xwe de serxweş dikirin
Beşrîna te
Heneseyên min
Di nava sînorê xwe de tevizand
Tu bûyî kaniya janên min!
Ji wê şevê
Ji wê şahiya te dilê min dizî…
Ji malzaroka wê dîtinê pir şev hatin
û ez û te
Di nava xwe de pêçan ta ku berbang em
Ji xewnên dînbûnê şiyar dikirin.
Li wir te xatir dixwest..
Min pala xwe dida hilma te ya şûnmayî
û heneseyên min careke din
Li ser şopa te dibûn pizot..dikelîn!..
Min dixwest birevim; neşêm!
Min dixwest jibîr bikim; derewe!
Her sirûdên dilopên xwehdana te
Li ser canê min dikirin qîrîn!..

Te çi anî serê min.
Derdê min pir kirin wek ava firad
Her şev te bi rondikan dişom.
Li dûrî te
Siwarim li keştiya mirinê
di deryaya xeman de rêwîme her şev bê te.
çima findên hezkirina me vedimrîne.
çima peyvên te yê şevhez lalin.
Min tu naskirî
Bîn kir
Maç kir
Hembêz kir..tu bûyî parçek ji min.
îro tu bexçika bîranên me bi sed girêkan girêdide.
Ez her şev wek vê şevê te dixwînim
û piyala jana bi ser xwe de dikim.
Bê te şev bê dengin!
Keser mêhvanên ezelîne..
Li mezela min şevbuhêrkê şînê digerînin
û her tu yî ew jan jana min!