2.NAMEYÊN JI ESMERA BAKUR RE

NAMEYÊN JI ESMERA BAKUR RE

Demhat Dêrikî



2.

Esmerê, şevê din dilê me di şevke bazozanî de li ber kevinedîwarê kelha Amedê bi zimanê stêrkan navê xwe di ronahîvedana heyvê de dineqişandin…wan kêliyan serê min li ser kemaxê te bû û narîn tiliyên te di nav pora min de çîroka dilgenimê xwe ji hestên min re bi awazkemanî digot. Wê demê min jî, yezdanê şer, yezdanê xêrnexwaziyê dikirin gorî dengê dilê te û min di navbera lêvên te de ew di poşmaniya poşmaniyê de dibirin sêdarên yezdanê evînê!..Lê ew çi bû? Ji nişkan ve, ewran asîman dagirdikir û çavê min bi rondikên te şildibûn û te digot"xwezî tu li Amedê bane, xwezî min tu li vir naskiribane, xwezî tu azadbane…"na na wesa nebêj, ji dema tu li ser dilê min bûyî cotiyar, Amed, kolanên Amedê, jibo te, jibo kenzarokaniya te, jibo hezkirinên te, jibo xewndaxwazên te dilê min bir, ji wê demê were ez li Amedim û dilê min di ava dilê te de nasnameya azadiya xwe wergirt…şev berdewam bû, hêj narîn tiliyên te di nava pora min de çîroka dilgenmê xwe digot…nizanim, di wê navberê de destê min dirêjî destê te bûn, pêre pêre stêrik ji çavê te barîn tevlî şeva me bûn..can dilerzîn, sînor bi germahiya agirê heneseyan di melevaniya deriyaya şevê de wenda dibûn…heta nameke din di nava xewnên gulgulî de bimîne.