MIN JI TE RE DIGOT ESMERÊ
Demhat Dêrikî
Li welatê çiyan.
Li welatê berfê.
Li welatê dûpişk û maran.
Li welatê min û te û li welatê evîna me,
min ji te re digot,
ji mijgûl û kenê te yê ku di nav de geh penaberbûm,
geh Sipartakusê dilistana te bûm.
Min ji te re digot,
ji agir ramûsanên te re,
ji heneseyên şevên te re,
ji çemên canê te re,
ji rawana te re,
ji meya lêvên te re,
ji vekirna bişkokên bajarê te re, digot esmerê,
ji kêliya tovê hezkirinê, di malzaroka hezkirnê de hat reşandin,
qedexekirin û biryara sêdardekirina hezkirinê jî, ji dayîk bû!
Ji wê demê ta vê demê her du yezdan
di nava tofana şer de ne!..
di nava vê tofanê de sed perî bingor bûn û
niha gorên sed periyan dikolin!..
Dikolin!...
Bi dilê tirsê,
Bi destê şevreşê,
bi destûrnameya şermê û
li ser kêlên wan dinivîsîn
li vî welatî hezkirin QEDEXEYE!
Sonntag, 28. Februar 2010
Montag, 22. Februar 2010
JI DENGÊ TE TÊR NABIM
JI DENGÊ TE TÊR NABIM
Diyarî bo hunermendê nemir Mihemed Şêxo
Li dema dîwar, eywan, pencere û deriyên zîndanê
ez dibrim gor, tarîstan û şevistanên xwe yê bi sêdaran xemalndî
dengê te dilê min de, di şevreşê de, ber bi ronahîstanê ve dibir .
Li dema çiyayên welatê min xwe bi kefenê mirinê li dora min
dipêça û aşûtên bê navnîşan bi dirûşmeyên mirinê bi ser min de dihatin
strana te ya ey lê gulê gula minê...ez dibirm demsalên buharistanan..
Erê bavê felek,
li welatê çiyan,
bajar û bajarokên perwerda êşan hemêzdikirn,
li şevên ku yezdanê bayê ramûsan ji simbilên genim didzîn
û esmera dilê min xwe bi kirasê êşan dipêça û girî dengvedana wê
bi rondikan li ser dilê min bîra keseran dikola
dengê te,
awazên te,
peyvên te, hevokên te
li ser lêvên min gul bûn,
li ser zimanê min, kulbûn, hezkirin bûn, evîn bûn, derdbûn û xemginiyeke
bê sînor bû li xaka xemgîniyê bûn…
Li wir, her tu min re bûyî û li vir her tu bi min re yî.
Niha jî şiyarim û ez û şev û hişmalika xwe di nava dengê te de rêwîne
û ber bi dengê te ve tên û dikim nakim ji dengê te têr nabim.
Diyarî bo hunermendê nemir Mihemed Şêxo
Li dema dîwar, eywan, pencere û deriyên zîndanê
ez dibrim gor, tarîstan û şevistanên xwe yê bi sêdaran xemalndî
dengê te dilê min de, di şevreşê de, ber bi ronahîstanê ve dibir .
Li dema çiyayên welatê min xwe bi kefenê mirinê li dora min
dipêça û aşûtên bê navnîşan bi dirûşmeyên mirinê bi ser min de dihatin
strana te ya ey lê gulê gula minê...ez dibirm demsalên buharistanan..
Erê bavê felek,
li welatê çiyan,
bajar û bajarokên perwerda êşan hemêzdikirn,
li şevên ku yezdanê bayê ramûsan ji simbilên genim didzîn
û esmera dilê min xwe bi kirasê êşan dipêça û girî dengvedana wê
bi rondikan li ser dilê min bîra keseran dikola
dengê te,
awazên te,
peyvên te, hevokên te
li ser lêvên min gul bûn,
li ser zimanê min, kulbûn, hezkirin bûn, evîn bûn, derdbûn û xemginiyeke
bê sînor bû li xaka xemgîniyê bûn…
Li wir, her tu min re bûyî û li vir her tu bi min re yî.
Niha jî şiyarim û ez û şev û hişmalika xwe di nava dengê te de rêwîne
û ber bi dengê te ve tên û dikim nakim ji dengê te têr nabim.
Dienstag, 16. Februar 2010
ŞEVEK JI ŞEVÊN DÎNATIYÊ
ŞEVEK JI ŞEVÊN DÎNATIYÊ
Demhat Dêrikî
Ji wê şeva te di navbera destê min de ez birîm şeva xwe
û di wê şevê de xak li benda barîna dilovaniya barana evînê dikir nale nal
Çend peyvên qedexekirî ji sêdaran gihan felatê û bûn stêrk li asîmanê semaya me?
Çend wêne bi wênekêşa çavê me kirin feryad û wêneyên şeva me ya bê guneh kişandin?
Çend çirke, çend xule, çend demjêmir dahola tirsê li ser qada şermê
di dilê me de dikir gom gom ta ku barana şevê barî?..
Erê ez gorî!
Erê gula bi ava dilê min di nava dilê min de bûyî gulistan!
Erê ya ku ez her kêlî di bajarê dilê xwe de wê dikim xewneke bê dawî!..
Wê demê baran barî
Wê demê xak û baran di nava destana ramûsanên azadiyê de
hev gevaztin!..hev birin, birin, birin ta ku xak kenî!...
Niha jî va tu mêhvana şeva minî
û ez dilê xwe ji singê derdixim, dikim destegul
û di piyala ji xunava lêvên te de pêşkêşî caniya te dikim.
Erê ya ji giyanê min buhatir, tu jî bi beşrîna xwe, min di nava pêlên şeva xwe de dubare dike dînê şevê…
Va li vê şevê bi te re firdidim li bajarê hezkirina te…
Ev çi şevek xweş bû gulê?...
Ev romanek bû ji barana şevê
Ev navê awazeke ji agirê nevemirî bû di agirdanka şevê de.
Ev şev pirtûkeke nenivîsandîbû ji êşên xewnên pêkhatî gula min!
Demhat Dêrikî
Ji wê şeva te di navbera destê min de ez birîm şeva xwe
û di wê şevê de xak li benda barîna dilovaniya barana evînê dikir nale nal
Çend peyvên qedexekirî ji sêdaran gihan felatê û bûn stêrk li asîmanê semaya me?
Çend wêne bi wênekêşa çavê me kirin feryad û wêneyên şeva me ya bê guneh kişandin?
Çend çirke, çend xule, çend demjêmir dahola tirsê li ser qada şermê
di dilê me de dikir gom gom ta ku barana şevê barî?..
Erê ez gorî!
Erê gula bi ava dilê min di nava dilê min de bûyî gulistan!
Erê ya ku ez her kêlî di bajarê dilê xwe de wê dikim xewneke bê dawî!..
Wê demê baran barî
Wê demê xak û baran di nava destana ramûsanên azadiyê de
hev gevaztin!..hev birin, birin, birin ta ku xak kenî!...
Niha jî va tu mêhvana şeva minî
û ez dilê xwe ji singê derdixim, dikim destegul
û di piyala ji xunava lêvên te de pêşkêşî caniya te dikim.
Erê ya ji giyanê min buhatir, tu jî bi beşrîna xwe, min di nava pêlên şeva xwe de dubare dike dînê şevê…
Va li vê şevê bi te re firdidim li bajarê hezkirina te…
Ev çi şevek xweş bû gulê?...
Ev romanek bû ji barana şevê
Ev navê awazeke ji agirê nevemirî bû di agirdanka şevê de.
Ev şev pirtûkeke nenivîsandîbû ji êşên xewnên pêkhatî gula min!
Dienstag, 2. Februar 2010
RAMÛSANÊN QEDEXE DI ŞEVEK E DÎN DE
RAMÛSANÊN QEDEXE DI ŞEVEK E DÎN DE
Demhat Dêrikî
Li wê şevê hestên min bi agirê tenûreke ji ramûsanên qedexe avis
Li oda xwe, li ser nivînên ku peyama hatinbendamana te
Û hembêzkirina xewnên te dinivîsand, di xunavlêvên te yê demborî de
Canê min ji gunehan pak dibû....
Û dema têhna te li deriyê şeva dîn xist
Di wê kêliyê de min hemû sînorên qedexe di perîcaniya te de
Kirin gorî!
Di wê kêliyê de
Min hemû xwedewendên evînê û axevînê
Di silav beşrîna sorgul dêmên te de kire sonda navê te!..
Ew çi bû?
Ew çi hatin bû?
Ew çi
Şev bû?
Ew çi dînatî bû?...
Niha ramûsanên min li ser bê gunehiya te pîroziya evîneke neqexdexekirî dikin
Diyarî her du çemên ji şeva dîn diherikin…
Diherikin tevlî dilê şeva dîn dibin û
Dengê me tevlî dengvedana birûskên barana şevê dibin…
Û her ramûsanek dibe dengek û dengê keseran perda tariyê diqetîne
Dengê ahînan makzagonên qedexeyan di geliyên şeva dîn de wer dikin.
Dengê peyva ji te hez dikim
Tariya şevê bi azadiya stêrkên evînê dixemilîne.
Demhat Dêrikî
Li wê şevê hestên min bi agirê tenûreke ji ramûsanên qedexe avis
Li oda xwe, li ser nivînên ku peyama hatinbendamana te
Û hembêzkirina xewnên te dinivîsand, di xunavlêvên te yê demborî de
Canê min ji gunehan pak dibû....
Û dema têhna te li deriyê şeva dîn xist
Di wê kêliyê de min hemû sînorên qedexe di perîcaniya te de
Kirin gorî!
Di wê kêliyê de
Min hemû xwedewendên evînê û axevînê
Di silav beşrîna sorgul dêmên te de kire sonda navê te!..
Ew çi bû?
Ew çi hatin bû?
Ew çi
Şev bû?
Ew çi dînatî bû?...
Niha ramûsanên min li ser bê gunehiya te pîroziya evîneke neqexdexekirî dikin
Diyarî her du çemên ji şeva dîn diherikin…
Diherikin tevlî dilê şeva dîn dibin û
Dengê me tevlî dengvedana birûskên barana şevê dibin…
Û her ramûsanek dibe dengek û dengê keseran perda tariyê diqetîne
Dengê ahînan makzagonên qedexeyan di geliyên şeva dîn de wer dikin.
Dengê peyva ji te hez dikim
Tariya şevê bi azadiya stêrkên evînê dixemilîne.
Abonnieren
Posts (Atom)